Zoals beloofd mijn ervaring met een aantal van mijn fujifilm lenzen. Deze lens heb ik nu iets langer dan een jaar in mijn bezit. Dit is 1 van de Fuji lenzen waarvan ik sowieso weet dat ik deze nooit weg zal doen. Of toch zeker als laatste (wat zeg nooit nooit).
Het is ook de enige lens met de XF red badge die ik in mijn bezit heb. Als ik naar de fuji lens roadmap kijk dan lijkt het er wel op dat er meer red badge zoom lenzen bestaan, zoals de XF 6-18mm f2.8 of zelfs de XF 10-24mm f4 en 16-80mm f4. Die 10-24mm heb ik en daarvan ben ik zeker dat er geen red badge op zit. Dus wat nu wel een red badge lens is en wat niet? Geen idee.
Aan de prestaties zal het in elk geval niet liggen. Dit is een van die zeldzame zoomlenzen waarvan je niet eens kunt zien dat de foto met een zoom gemaakt werd. Zoals de Nikon 24-70mm f2.8 bijvoorbeeld. Maar net als die Nikon is dit dan ook een lens met een redelijk prijskaartje van net boven de 1.000 EUR. Het zoombereik is overigens ook vergelijkbaar. Niet toevallig natuurlijk want dit is een mooi standaard zoom bereik.
Voor mij is dit vooral een lens waarvan ik weet dat ik deze altijd kan nemen als ik snel moet zijn of gewoon niet goed weet waar mij aan te verwachten. En dat is eigenlijk de situatie waarin ik deze lens het vaakst gebruik. Momenten waarop ik niet goed kan inschatten wat voor lens ik best meebreng. En daardoor dus ook geen keuze kan maken in de prime lenzen die ik heb. En als ik dan terug kom van de shoot en de resultaten bekijk dan ben ik nog nooit teleurgesteld geweest.
Een maximale opening van f2.8 is mooi meegenomen. Het is niet extreem snel, de kleinere compact primes zijn al een volle stop sneller voor minder dan de helft van de prijs. Maar het is dan wel weer een stop sneller dan de f4 zoomlenzen. Die f4 lenzen hebben dan weer OIS of optical image stabilisation wat op deze lens ontbreekt. Als je een echt lichtsterke lens nodig hebt dan moet je alsnog bij de lichtsterke primes gaan kijken die maar liefst 2 stops sneller zijn met een maximale opening van f1.4 (met uitzondering dan van de groothoek en portret lenzen).
1 – 1.4 – 2 – 2.8 – 4 – 5.6 – 8 – 11 – 16 – 22
Wat wel supper gemakkelijk is aan die constante maximale opening is dat deze niet wijzigt doorheen het zoombereik. Niets zo vervelend als een foto voorbereiden, je instellingen zorgvuldig kiezen voor een goede belichting… vervolgens je compositie bepalen… daarbij langzaam inzoomen… en zien (of niet zien) dat je diafragma mee vespringt. Dat is iets wat je zeker kan overkomen met bijvoorbeeld de XF 18-55mm f2.8-4 R LM OIS WR of de XC 16-50mm f3.5-5.6 OIS.
Deze lens blijft dus op f2.8 staan als je verder inzoomt. Wil je toch een andere opening dan moet je deze zelf kiezen op de ring op de lens zelf. Dat is de R in de naamgeving. Niet alle diafragmaringen zijn overigens gelijk bij de fujifilm lenzen. Maar ik kan je geruststellen dat dit een voorbeeld van een goede ring is waarbij je met net de juiste hoeveelheid weerstand een opening kiest en duidelijk verschil merkt in de verschillende tussenstops en niet per ongeluk de ring continue verzet. De ringen van de compact primes (die recentere f2 primes) is vaak nog iets duidelijker terwijl er ook een paar lenzen zijn met hooguit veel te gemakkelijk te verezetten diafragma ringen. Dan denk ik zo 1-2-3 aan de XF 56mm f1.2 R.
Wat deze zware lens, daar kom ik zo meteen op terug, wel gemeen heeft met die XF 18-55mm f2.8-4 lens is het grote stuk plastiek wat als een telescoop of hengel tevoorschijn komt als je gaat zoomen. Op 18mm is de lens zoals deze op de meeste product afbeeldingen te zien is, al geen kleintje. Maar als je gaat inzoomen schuift daar nog eens een hele koker uit. Dat is iets wat bij andere fabrikanten bij lenzen in deze prijsklasse vaak niet het geval is. Spijtig dus dat FujiFilm dit hier niet heeft kunnen realiseren. Waarschijnlijk was het logische gevolg een, ook uitgezoomd, nog grotere lens geweest.
En als we het dan toch over nadelen hebben, want ja die zijn er zeker ook, dan moeten we niet alleen die omvang maar ook het gewicht vermelden. Deze lens weegt gewoon veel. Ik ken de exacte cijfers niet, die kun je wel vinden, maar het is zeker geen lichte lens. Het is zelfs zo vervelend dat ik absoluut kan afraden deze lens op de compactere bodies van FujiFilm te gebruiken. Denk dan aan alles met meer dan 1 positie in de naam. Zoals de X-T10 of X-T20 of de recente X-S10. Maar eigenlijk ook de volledige X-E reeks is een afrader.
Zelf heb ik deze lens bijvoorbeeld op de X-E3 willen gebruiken en toen al snel gemerkt dat die camera veel te licht gebouwd is voor dit soort zware lenzen. Deels is het gewicht van de lens niet in verhouding met het gewicht van de camera waardoor je een moeilijk te hanteren camera krijgt. Maar eigenlijk nog veel erger is dat je het plastiek van de X-E3 hoort kreunen (niet breken gelukkig) en voelt dat er veel te veel speling op de lens en de lensvatting zit.
Het kan dus wel op de X-T1, X-T2, X-T3, X-T4 en zeker op de X-H1 waar ik deze lens het vaakst op gebruik. Het extra voordeel van de X-H1 is daarbij natuurlijk de grotere grip. Je hebt dan wel al een grote camera/lens combinatie bij die eigenlijk weinig onder moet doen voor de digitale SLR modellen van bijvoorbeeld Nikon. Toegegeven als je een full frame DSLR zoals de D750 combineert met die eerder genoemde Nikkor 24-70mm f2.8 lens heb je een nog veel zwaardere combinatie.
De zoomring is van een extra zachte rubber voorzien die veel grip geeft. En bovendien is het een mooi lineare beweging die goed voorspelbaar is. Zoals bij elke Fuji lens staat er ook op de zoomring zelf een aanduiding van de meest voor de hand liggende brandpuntsafstanden. In dit geval zijn dat 16, 23, 35 en 55mm. Deze rubber ring is waarschijnlijk ook het enige deel van de lens wat zou kunnen slijten op termijn. Bijna al de rest is van metaal of heel degelijk plastiek gemaakt.
De zonnekap die er bij zit is van plastiek en heeft een variable vorm. Het is dus belangrijk deze op de juiste positie te plaatsen. Er zijn wel duidelijke aanduidingen op de kap voorzien om dat te controleren. De binnenkant is met ribbels afgewerkt om het licht zo gedempt mogelijk af te breken en dus reflecties te voorkomen. Iets wat soms ook door een matte afwerking voorzien is.
Met 77mm is de filter diameter vrij groot. Ik heb dan ook mijn filters al een tijdje geleden in de 77mm filtermaat gekocht en voor een aantal andere lenzen heb ik dan verloopringen voorzien. Denk dan bijvoorbeeld aan de XF 10-24mm f4 met 72mm of de XF 56mm f1.2 met 62mm filtermaat.
Het AF systeem werkt verder vlot en stil en ook nog eens heel vaak meteen juist. Deze lens heb ik al vaak voor sport gebruikt en zeker met een body als de X-T2 of hoger waarop je de tracking heel fijn kunt afstellen werkt dit gewoon heel vlot en precies.
Kan ik deze lens aanraden? Zeker, deze heeft me nog nooit teleurgesteld. De prijs is geen issue gezien de meerwaarde van dergelijke lens in je kit. Het gewicht, tja daar moet je mee om kunnen. Als je overgeschakeld bent op mirrorles omwille van het formaat en gewicht dan is de kans groot dat je aan dit soort lenzen gaat storen. Dan kun je beter bij de XF 18-55mm f2.8-4 blijven of de compact primes.
En tot slot een deel foto’s die ik met deze lens gemaakt heb. Omdat ik meer een prime mens ben haal ik deze niet zo heel vaak boven. Maar dus wel vaker dan bijvoorbeeld de XF 8-55mm f2.8-4 R OIS.
Zelf op zoek naar een fuji film lens met een bepaald doel voor ogen? Dit overzicht is een van de betere lijstjes die ik tot nu heb kunnen vinden. Er staan een aantal van FujiFilms XF lenzen opgelijst met vooral ook vermelding van hun belangrijkste pluspunten. Samen met de eerder gelinkte FujiFilm lens roadmap is dit zeker een aanrader voor wie zie nog aan ‘t orienteren is.